Τα κοινά χαρακτηριστικά όλων των τύπων αλλεργικής επιπεφυκίτιδας είναι η σε άλλοτε άλλο βαθμό εμφάνιση δακρύρροιας, ερυθρότητας, οιδήματος και κνησμού, συνήθως και στα δύο μάτια ταυτόχρονα.

Πως καταλαβαίνουμε ότι ένα παιδί με κόκκινα μάτια έχει αλλεργία ?  Το παιδί θα έχει κνησμό και θα τρίβει τα μάτια του. Αν δεν υπάρχει κνησμός τότε η διάγνωση θα πρέπει να στραφεί σε άλλα αίτια πχ απλός ερεθισμός. Αν οι εκκρίσεις των ματιών είναι βλεννοπυώδεις τότε υποπτευόμαστε μικροβιακά αίτια.


Η αλλεργική οφθαλμική προσβολή στα παιδιά μπορεί να πάρει τις εξής μορφές :

1) ΕΠΟΧΙΚΗ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΑ.   Αποτελεί το 50% των περιπτώσεων αλλεργικής επιπεφυκίτιδας. Προκαλείται από μεταφερόμενα με τον αέρα αλλεργιογόνα όπως το χόρτο, η γύρη κλπ. Παρουσιάζει έξαρση κυρίως την άνοιξη, είναι δε γνωστή και ως «πυρετός εκ χόρτου». Ο κνησμός αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο ενώ αντίθετα η ερυθρότητα μπορεί να απουσιάζει. Το οίδημα εγκαθίσταται απότομα ενώ πέραν της δακρύρροιας συχνά παρατηρούνται βλεννώδεις εκκρίσεις.

2) ΟΛΟΕΤΗΣ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΑΜε παρόμοια κλινική εικόνα όπως η εποχική αλλά με υποτροπές που εμφανίζονται, αν και ηπιότερες, καθ’όλο το χρόνο και όχι μόνο την άνοιξη. Προκαλείται από ποικίλα αλλεργιογόνα όπως φτερά, τρίχες ζώων, οικιακή σκόνη, τροφές, μαλακτικά ρούχων κα. Συχνά η κατάσταση επιδεινώνεται το χειμώνα λόγω της θέρμανσης.

3) ΕΑΡΙΝΗ ΚΕΡΑΤΟΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΑΠρόκειται για χρόνια εποχιακά υποτροπιάζουσα αμφοτερόπλευρη επιπεφυκίτιδα που συμβαίνει σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες από 3 έως 25 ετών. Προσβάλλει συχνότερα τα αγόρια και συνηθέστερα πριν την ηλικία των 10 ετών. Αν και η νόσος είναι ενεργή καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου, είναι εντονότερη τους θερμούς μήνες. Μεγάλο ποσοστό των ασθενών με εαρινή κερατοεπιπεφυκίτιδα έχουν θετικό ατομικό ή οικογενειανειακό ιστορικό ατοπίας, δηλαδή προδιάθεση σε αλλεργικές αντιδράσεις όπως εποχική ρινίτιδα, άσθμα, ατοπική δερματίτιδα, ουρτικάρια. Στη κλινική εικόνα πέραν του  κνησμού, της δακρύρροιας, της υπεραιμίας, του οιδήματος και των βλεννωδών εκκρίσεων, χαρακτηριστικές είναι οι υπερτροφικές θηλές που αναπτύσσονται στον άνω βλέφαρικό επιπεφυκότα οι οποίες συρρέουν δίνοντας στην εσωτερική επιφάνεια του άνω βλεφάρου όψη λιθόστρωτου. Οι θηλές αυτές στη μαύρη κυρίως φυλή έχουν τάση να συρρέουν στο όριο κερατοειδούς-σκληρού. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της νόσου είναι η συχνή προσβολή του κερατοειδούς, είτε υπό μορφή στικτής επιθηλιοπάθειας είτε σπανιότερα σαν έλκος της άνω μοίρας του κερατοειδούς.

Στην πρώτη γραμμή της αντιμετώπισης βρίσκονται τα κολλύρια με συνδυασμένη δράση αντι-ισταμινικού και σταθεροποιητή των μαστοκυττάρων. Στην οξεία φάση για την ανακούφιση του κνησμού μπορούν να χρησιμοποιηθούν κρύες κομπρέσες. Σε σοβαρές και επίμονες περιπτώσεις κυρίως  για την εαρινή κερατοεπιπεφυκίτιδα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα ήπιο κορτιζονούχο κολλύριο.